Cd...
"PRZYJACIELE BARTKA"
(...) Po chwili uspokoiła się, obtarła załzawione oczy i śmiało spojrzała na Bartka.
- Pójdę do niego, przecież siłą mnie nie zabierze stąd, od ciebie - powiedziała stanowczym głosem i zaczęła szykować się do drogi. Bartek stał obok niej niezdecydowany.
Jeden z gołębi usiadł mu na ramieniu i coś szeptał mu do ucha. Bartek słuchał go uważnie, od czasu do czasu kiwając głową, twarz miał jednak pogodną, rozjaśnioną.
- Nie, Kalinko. Zostaniesz tutaj z Bednarzem i zaczekasz na mój powrót - powiedział wysłuchawszy swojego skrzydlatego przyjaciela - pójdę sam i rozmówię się z twoim gospodarzem. Zgoda?
Kiwnęła głową, cóż miała począć nieszczęsna Kalinka. Stary Bednarz objął ją czule i po ojcowsku przytulił do siebie. Pogłaskał ją nawet po jej długich, ładnych włosach. Wziął ją delikatnie za rękę i poprowadził do swojej kryjówki. Drobnym kroczkiem podążył za nimi uratowany niegdyś jelonek.
Bartek widząc, że Kalina jest już bezpieczna, szybkim krokiem ruszył w kierunku domu. Spieszył się, chciał być już w domu gdy przybędzie nieproszony gość, w osobie gospodarza Kaliny. Zjawił się szybko, ale Bartek już czekał na niego w domu.
- Gdzie jest Kalina? - spytał wchodząc do mieszkania. Nawet nie przywitał się, nie powiedział żadnego słowa. Stał i patrzył na Bartka.
Na podwórzu krzątali się jego ludzie, rozmawiali głośno, ale Bartek nie mógł zrozumieć ich szybkiej, niewyraźnej mowy.
- A kto o nią pyta? - zapytał Bartek nie odpowiadając na jego pytanie.
- January, gospodarz z sąsiedniego kraju - odpowiedział cicho i dodał - gdzie jest Kalina?
- Tutaj jej nie ma! Poszła do swojego domu - odpowiedział cicho, ale stanowczo. Uważnie przypatrywał się nieznajomemu, nie spuszczał z niego oczu, dostosował się do rady gołębia, który kazał mu uważać na niego.
- Jak to poszła? Kiedy? Przecież jeszcze dzisiaj tutaj była! - głos jego zabrzmiał grubym basem.
Na podwórku głośnym głosem zawył pies, później drugi raz, aż w końcu zamilkł!
(CDN...t.m.i.)
- Nie, Kalinko. Zostaniesz tutaj z Bednarzem i zaczekasz na mój powrót - powiedział wysłuchawszy swojego skrzydlatego przyjaciela - pójdę sam i rozmówię się z twoim gospodarzem. Zgoda?
Kiwnęła głową, cóż miała począć nieszczęsna Kalinka. Stary Bednarz objął ją czule i po ojcowsku przytulił do siebie. Pogłaskał ją nawet po jej długich, ładnych włosach. Wziął ją delikatnie za rękę i poprowadził do swojej kryjówki. Drobnym kroczkiem podążył za nimi uratowany niegdyś jelonek.
Bartek widząc, że Kalina jest już bezpieczna, szybkim krokiem ruszył w kierunku domu. Spieszył się, chciał być już w domu gdy przybędzie nieproszony gość, w osobie gospodarza Kaliny. Zjawił się szybko, ale Bartek już czekał na niego w domu.
- Gdzie jest Kalina? - spytał wchodząc do mieszkania. Nawet nie przywitał się, nie powiedział żadnego słowa. Stał i patrzył na Bartka.
Na podwórzu krzątali się jego ludzie, rozmawiali głośno, ale Bartek nie mógł zrozumieć ich szybkiej, niewyraźnej mowy.
- A kto o nią pyta? - zapytał Bartek nie odpowiadając na jego pytanie.
- January, gospodarz z sąsiedniego kraju - odpowiedział cicho i dodał - gdzie jest Kalina?
- Tutaj jej nie ma! Poszła do swojego domu - odpowiedział cicho, ale stanowczo. Uważnie przypatrywał się nieznajomemu, nie spuszczał z niego oczu, dostosował się do rady gołębia, który kazał mu uważać na niego.
- Jak to poszła? Kiedy? Przecież jeszcze dzisiaj tutaj była! - głos jego zabrzmiał grubym basem.
Na podwórku głośnym głosem zawył pies, później drugi raz, aż w końcu zamilkł!
(CDN...t.m.i.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz