Cd...
"BARTEK I JEGO PRZYJACIELE"
(...) Przyprowadzony Bartek do króla, padł przed nim na kolana. Niepewnie, nieśmiało podniósł głowę i spojrzał na swojego władcę. Ten w milczeniu patrzył na swojego podwładnego. Miał groźną minę.
- Skąd to masz? - spytał otwierając dłoń.
Bartek spojrzał i zadrżał. W królewskiej dłoni leżał złoty pieniądz, który wczoraj wydał na jarmarku.
A więc kramarz doniósł o tym królowi, chciał mu się przypodobać, zaskarbić sobie jego łaskę. "Nędzny typ" - z oburzeniem i wzgardą pomyślał Bartek o tym kupcu.
- Znalazłem! - odpowiedział stanowczo - tak znalazłem! - powtórzył i aż sam się zdziwił, że odpowiada tak wprost królowi.
- Znalazłeś? Mówisz, że znalazłeś? No, to powiedz, gdzie? - król poprawił się na swoim tronie i głowę ustawił tak, aby mógł lepiej słyszeć odpowiedź Bartka.
"No tak, co ja mam powiedzieć" - gorączkowo myślał Bartek przestępując z nogi na nogę. Czuł, że ogarniają go dreszcze, dłonie jego stały się wilgotne. Czuł spływający pot po jego plecach. Zdał sobie sprawę w jak bardzo poważnej znalazł się sytuacji. Z królem nie było żartów, dla pieniędzy zrobi wszystko, o tym Bartek wiedział, wiedział też, za co zginęli jego rodzice.
Czy i on też musi zginąć?
- Znalazłem na swoim polu! - odpowiedział znów hardo i teraz dopiero zdał sobie sprawę, że to nie on odpowiada, a więc kto? Kto to wszystko mówi?
- Powiadasz, że znalazłeś ten pieniążek, na swoim polu? - król uśmiechając się obracał w palcach złotą monetę - wiesz co cię czeka, gdy się okaże to nieprawdą.
Bartek doskonale wiedział. Z trudem przełknął ślinę i zamiast odpowiedzi, skinął tylko głową.
Król o dziwo milczał. Siedział nieruchomo na swoim wielkim złotym tronie i obracając w palcach pieniądz, wpatrywał się w niego. Sytuacja ta zaskoczyła wszystkich, zarówno dworzan, jak i Bartka. Nikt nie wiedział o czym król myśli, co powie, jaką podejmie decyzję.
W sali tronowej zapanowała głucha cisza.
(CDN... t.m.i.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz